Η μεγάλη ώρα του ναού της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα

Πάντα στη Μέση Ανατολή πλανάται διάχυτη στον αέρα η ένταση. Ειδικά στην Ιερουσαλήμ και ειδικά αυτή την ημέρα, Μέγα Σάββατο μεσημέρι. Ξαφνικά εμφανίζονται οι Παλαιστίνιοι χτυπώντας τουμπελέκια και παρουσιάζοντας μια παντομίμα μάχης, το ίδιο ξαφνικά κλείνουν και τα μπλόκα των ισραηλινών αστυνομικών, ιδιαιτέρως αυστηρών και βίαιων αυτή την ημέρα. Εδώ, στα πρόσωπα των μοναχών του Παναγίου Τάφου δεν λάμπει η γαλήνη των αναχωρητών του Αγίου Ορους, αλλά αστράφτει η ένταση των πολιορκημένων, των μαχητών. Βρίσκονται σε πόλεμο και αυτή την ημέρα δίνουν παραδοσιακά την πιο εμφανή μάχη γύρω από τα ιερά και τα όσια, καθώς τα μάτια εκατομμυρίων ορθοδόξων είναι στραμμένα προς το μαρμάρινο κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου, μέσα στον περικαλλή ναό της Αναστάσεως, απ' όπου θα αναβλύσει το Αγιο Φως, ένα από τα ισχυρότερα μεταφυσικά σύμβολα της χριστιανοσύνης που ακτινοβολεί τη χάρη του Θεού μέσα από τον ίδιο τον τάφο Του.

Πλήθος ορθόδοξοι πιστοί ονειρεύονται να βρεθούν αυτή τη λαμπρή ημέρα στον ναό της Αναστάσεως. Κάποιοι από αυτούς που καταφέρνουν να εκπληρώσουν το όνειρό τους αισθάνονται τόσο ισχυρή συγκίνηση όταν μπουν στον ναό που φωνάζουν «Το είδα! Το είδα!», κοιτάζοντας πάνω ψηλά στους μεγάλους τρούλους όπου τα μάτια τους βλέπουν το Αγιο Φως να τρεμοπαίζει, προτού ακόμη ανάψει την καντήλα μέσα στον Πανάγιο Τάφο μετά την έκκληση του Πατριάρχη. Δεν γνωρίζω πραγματικά πώς μπορεί κανείς να βρεθεί αυτή την ώρα μέσα στον ναό της Αναστάσεως. Οσες φορές αξιωθήκαμε, χρειάστηκε να δώσουμε μια διαφορετική μάχη, αν και είχαμε πάει με την επίσημη αντιπροσωπεία του υπουργείου Εξωτερικών που έφερνε το φως της Ανάστασης στην Ελλάδα κατευθείαν από την πηγή του.

Την τελευταία φορά μπήκαμε στην πομπή του Πατριάρχη, που από μια μικρή αυλή απέναντι από το Πατριαρχείο κατέβαινε από «κρυφή» διαδρομή στον ναό. Αλλά και πάλι χρειάστηκε η δυναμική βοήθεια του Αρχιγραμματέα του Πατριαρχείου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης Αρίσταρχου, για να καταφέρουμε να περάσουμε τη μικρή πόρτα της εισόδου του ναού της Αναστάσεως. Μπροστά πήγαιναν οι άνδρες της «αστυνομίας» του Παναγίου Τάφου με τα κόκκινα φέσια τους, χτυπώντας τις ράβδους τους στα πλακάκια. Στην πομπή του Πατριάρχη Θεόφιλου Γ' προστέθηκαν και οι αντιπρόσωποι των ορθόδοξων Εκκλησιών, και όλοι μαζί άρχισαν να στριμώχνονται σε μια στενή σκάλα που οδηγεί σε ένα παρεκκλήσι και από εκεί βγήκαν στην Αγία Αυλή του ναού της Αναστάσεως.

Στην πύλη της εισόδου προσκυνητές από τον 15ο αιώνα και μετά έχουν χαράξει σημεία του περάσματός τους από τους Αγίους Τόπους, αλλά πιο εμφανής είναι δεξιά, στη μεσαία κολόνα, η ρωγμή από όπου βγήκε το Αγιο Φως τη μοναδική φορά που απαγορεύθηκε στον Πατριάρχη να μπει στο κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου. Η είσοδος αυτή οδηγεί στον χώρο της Αποκαθήλωσης, όπου υπάρχει η πλάκα πάνω στην οποία ο Νικόδημος και ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία έραναν με μύρα το σώμα του Εσταυρωμένου. Δεξιά υπάρχει η μικρή πόρτα του μεγάλου ναού, δίπλα στις κλίμακες που οδηγούν στον Γολγοθά.

Μέσα στον ναό της Αναστάσεως αισθάνεσαι μια δροσιά μετά την έξαψη της μάχης για να μπεις. Μέσα στον τεράστιο ναό, κάτω από τους δύο πανύψηλους τρούλους με τους χρυσούς σταυρούς στην κορυφή, επικρατεί το αδιαχώρητο. Με δυσκολία περνά η πομπή του Πατριάρχη, στην οποία υπάρχουν και δύο τσολιάδες και ένας αξιωματικός της ελληνικής Προεδρικής Φρουράς, για να φθάσει στο κουβούκλιο. Οταν η πομπή συμπληρώσει τρεις περιστροφές του Παναγίου Τάφου, ο Πατριάρχης μπαίνει, για να βγει ύστερα από λίγο κραδαίνοντας τις δύο δέσμες κεριών με το Αγιο Φως. Οι καμπάνες σπάζουν τη σιωπηλή αναμονή και εν ριπή οφθαλμού ο ναός πλημμυρίζει με μεγάλες φλόγες Φωτός, καθώς και οι πιστοί κρατούν τις χαρακτηριστικές δέσμες από 33 κεριά. Μετά το ποτάμι των φλογών βγαίνει, τώρα πολύ πιο ομαλά, στην αυλή και διαχέεται στα σοκάκια της παλιάς πόλης γύρω από το Πατριαρχείο. Πραγματικά ή νοερά ταξιδεύει προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα ως μήνυμα ελπίδας και ανάστασης...