Τη δεύτερη ημέρα του Πάσχα, στη γιορτή του Αγίου Γεωργίου, αναβιώνει ένα ακόμη παμπάλαιο έθιμο το οποίο κρατά από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Είναι το πιο χαρακτηριστικό της περιοχής των Μετεώρων. Στην κάθετη πλευρά του τεράστιου βράχου που ορθώνεται πάνω ακριβώς από το Καστράκι υπάρχει η σκήτη του Αϊ-Γιώργη του Μαντηλά. Το πρωί της γιορτής του αγίου, στις 23 Απριλίου ή τη δεύτερη ημέρα του Πάσχα αν πέφτει μετά, νέοι και μεγαλύτεροι από το Καστράκι, την Καλαμπάκα και αναρριχητές από άλλες περιοχές της Ελλάδας, σκαρφαλώνουν με σχοινιά στον βράχο και κρεμούν στη σκήτη δεκάδες πολύχρωμα μαντίλια που τους δίνουν οι προσκυνητές που έρχονται να παρακολουθήσουν τη λειτουργία στο καινούργιο εκκλησάκι του Αϊ Γιώργη στη βάση του βράχου. Τα μαντίλια που έχουν κρεμάσει την προηγούμενη χρονιά τα μαζεύουν και τα μοιράζουν για να γίνουν φυλαχτά.
Οταν τελειώσει η διαδικασία των μαντιλιών, οι αναρριχητές τραγουδούν από την εσοχή του βράχου όπου βρίσκεται η σκήτη πασχαλινά παραδοσιακά τραγούδια για τα Μετέωρα, που μπλέκονται με το Χριστός Ανέστη που ψέλνουν ο παπάς και ψάλτης κάτω στο τέλος πια της λειτουργίας. Μετά την απόλυση, οι προσκυνητές παίρνουν «στάρι», άρτο και ένα κομμάτι από τα περσινά μαντίλια που κατέβασαν οι αναρριχητές και όλοι μαζί πάνε στην πλατεία στο Καστράκι και πιάνονται στο χορό με μουσική τη δική τους φωνή.
Το έθιμο πάει χρόνια πίσω, την εποχή της Τουρκοκρατίας, όταν ένας αγάς έκοβε ξύλα εκεί στη βάση του βράχου και τραυματίστηκε στο πόδι από το τσεκούρι του. Η γυναίκα του έδεσε με τη μαντίλα της το πόδι του άντρα της και, αν και μουσουλμάνα, ζήτησε τη βοήθεια του αγίου Νικολάου για να γιάνει. Και όταν ο άντρας της έγινε καλά, εκείνη αφιέρωσε τη μαντίλα της στον άγιο Νικόλαο. Από τότε επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο αυτό το έθιμο, χωρίς ποτέ να τραυματιστεί σοβαρά κάποιος από τους αναρριχητές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου