Ο σκηνοθέτης Θεόδωρος Αγγελόπουλος βρέθηκε στην Ακτή της Αφροδίτης και στην Πέτρα του Ρωμιού στα μέρη της Πάφου, στην Κύπρο, αναζητώντας το φυσικό σκηνικό της νέας ταινίας του, «Άλλη Θάλασσα». Και πράγματι, αυτή είναι μια άλλη θάλασσα.
«Η Κύπρος είναι η αληθινή πατρίδα της Αφροδίτης. Ποτέ δεν είδα νησί με τόση θηλύτητα, ποτέ δεν ανάπνεψα αέρα τόσο γεμάτο μ’ επικίντυνες, γλυκύτατες συμβουλές» γράφει ο Νίκος Καζαντζάκης. Πράγματι η Αφροδίτη πλάστηκε για την Κύπρο και η μεγαλόνησος για τη θεά. Και τελικά δεν ξέρεις που τελειώνει ο μύθος και που αρχίζει η γεωγραφία, που τελειώνει η Αφροδίτη και που αρχίζει η Κύπρος. Ή μήπως, τελικά είναι ένα; Το ίδιο και το αυτό πρόσωπο, το ίδιο και το αυτό σώμα, η ίδια και η αυτή ψυχή, ειδικά εδώ, στα μέρη της Πάφου, όπου είναι η κοιτίδα της λατρείας της θεάς και το πνεύμα της συνεχίζει να πλανάται πάνω στην ακτογραμμή, από την Πέτρα του Ρωμιού, την ακτή όπου αναδύθηκε η θεά μέσα από τους αφρούς, μέχρι το άκρον του Ακάμα, στα Λουτρά της Αφροδίτης όπου λουζόταν και ερωτοτροπούσε με τον Άδωνη.
Εδώ, το κλίμα το διαμορφώνει η θάλασσα, η ίδια θάλασσα, η πολύφερνη Μεσόγειος, που έφερε και την Αφροδίτη στις ακρογιαλιές της Πάφου, μαζί με τα καράβια του Αγαπήνορα, του βασιλιά της Τεγέας. Η αύρα που δημιουργεί αυτά τα κύματα που μάχονται με την Πέτρα του Ρωμιού, έχει κάτι το ολότελα ιδιαίτερο. Το αισθάνθηκε ο Κώστας Ουράνης και το έγραψε τους «Γλαυκούς Δρόμους»: «Στο νησί αυτό ανταμώνονται οι καθάριες πνοές της Μεσογείου, οι θερμές πνοές της Αφρικής κι οι ηδονικές αύρες της Ιωνίας. Ο συγκερασμός τους κάνει τον αέρα της Κύπρου να ’χει δεν ξέρω τι το χαϊδευτικό, το ζωογόνο και λαγγεμένο μαζί. Συλλογίζεται κανείς πως αν οι αρχαίοι τοποθέτησαν τη γέννηση της Αφροδίτης στην Κύπρο και όχι πουθενά αλλού, θα ’ταν γιατί θα τους είχε θέλξει ιδιαίτερα η ατμόσφαιρά της, γιατί η ίδια η Κύπρος θα τους είχε κάνει την εντύπωση γυναικείας χάρης και γλυκύτητας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου