Στα αφτιά μας ηχεί καλύτερα το σλαβικό όνομα του βουνού: Ζήρεια. Ισως η καταγωγή του να είναι ταπεινή _ πιθανόν να προέρχεται από τη λέξη ζήρι που σημαίνει βελανίδι _ αλλά μας ηχεί πιο ποιητικό και ταιριάζει σε μια καλλονή. Και είναι και πιο μουσικό, αφού εδώ, σε τούτο το βουνό, σκορπίστηκαν στον αιθέρα για πρώτη φορά οι νότες της μουσικής. Ο Ερμής, μωρό ακόμη, κατασκεύασε το πρώτο μουσικό όργανο, μια λύρα από καύκαλο χελώνας και με χορδές από τα νεύρα των βοδιών του Απόλλωνα που έκλεψε, και άρχισε να παίζει μουσική. Στην περιγραφή μας όμως θα χρησιμοποιήσουμε το αρχαίο ελληνικό όνομά του: Κυλλήνη. Γιατί θα μιλήσουμε για όλα εκείνα που έδωσαν στο βουνό αυτό το όνομα. Οχι βέβαια για τις θεϊκές κορυφές της («Κυλλήνης Δία κάρινα», όπως τις θέλει ο Ομηρικός Υμνος στον Ερμή) αλλά για τις κοιλότητές της, τις λίμνες, τα δάση και τα οροπέδια που κρατούν στην αγκαλιά τους κεραμοσκεπή χωριά και πολύτρουλα μοναστήρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου