Η αμεριμνησία των μελτεμιών στην Ηρακλειά

Με δύο μικροσκοπικά χωριά, τον Άγιο Γεώργιο και την Παναγιά, με μια μεγάλη κρύπτη βαθιά στο σώμα της, με ζωντανές ακτές που ανοίγουν την αγκαλιά τους στο Λιβάδι, στο Τουρκοπήγαδο, αλλά και στην Αλιμιά, στη Βορινή Σπηλιά και στον Καρβουνόλακκο, με ένα περιδέραιο μικρονησίδων γύρω της, το νησί είναι ένα χαμόγελο της μικρής στεριάς προς τη μεγάλη θάλασσα

Ο Οδυσσέας Ελύτης πλάθει την ατμόσφαιρα των Μικρών Κυκλάδων από τα πρώτα κιόλας ποιήματα «Του Αιγαίου»:

Ο έρωτας

Το καράβι του

Κι η αμεριμνησία των μελτεμιών του

Κι ο φλόκος της ελπίδας του

Στον πιο ελαφρό κυματισμό του ένα νησί λικνίζει

Τον ερχομό.

Αυτή η ατμόσφαιρα λες και έχει ρίξει άγκυρα στον όρμο του Αγίου Γεωργίου της Ηρακλειάς, της πρώτης των Μικρών Κυκλάδων που συναντά ο «Σκοπελίτης» ερχόμενος από τη Χώρα της Νάξου. Το καράβι ταράσσει την ηρεμία του μικρού λιμανιού, ξεσηκώνοντας τους μόνιμους κατοίκους – τον χειμώνα είναι γύρω στους 100 – και τους πολλούς καλοκαιρινούς επισκέπτες που κατέφθασαν ήδη, αλλά και τις παρέες των γλάρων που ησύχαζαν στις ξερολιθιές, στα βράχια και στην κορυφή της πλωριάς καμπύλης των τρεχαντηριών.

Από τον απέναντι ψηλό βράχο ένας τολμηρός προκαλεί τη δική του ελαφριά ταραχή στον όρμο του Αγίου Γεωργίου επιχειρώντας μια θεαματική βουτιά στα ήρεμα νερά. Ωστόσο αυτό ακριβώς είναι η Ηρακλειά: τολμηρή βουτιά στα μυστήρια της θάλασσας και μικρές ταραχές στο άγγιγμα της στεριάς και των ζωντανών οργανισμών της με τον υγρό κόσμο των αμέριμνων μελτεμιών που σαρώνουν το νησί...