Λειτουργία στην Πόρτα-Παναγιά

Η Παναγία των Μεγάλων Πυλών, της συνοικίας της σημερινής Πύλης των Τρικάλων στην απέναντι όχθη του Πορταϊκού ποταμού, είναι ένα μνημείο, αφού κτίστηκε το 1283 από τον Σεβαστοκράτορα Ιωάννη Άγγελο Κομνηνό Δούκα, νόθο υιό του δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ Β΄Δούκα. Όμως δεν κλείστηκε ποτέ στον εαυτό της. Ήταν πάντα ο ενοριακός ναός της συνοικίας, που υπό το βλέμμα των δύο εντυπωσιακών, ολόσωμων, ψηφιδωτών εικόνων του Χριστού και της Παναγίας - οι οποίες μάλιστα είναι τοποθετημένες στο μαρμάρινο τέμπλο ανάποδα από το ορθόδοξο τυπικό - οι ιερείς ζητούσαν ευλογία και στις λύπες και στις χαρές. Τις λύπες και τις χαρές που καθώς είναι τα βασικά συστατικά της ζωής, ζωντανεύουν και την ίδια την εκκλησιά και κάνουν τη βυζαντινή λάμψη της ακόμη πιο εκθαμβωτική, όπως το φως που εισβάλλει από τα παράθυρα του τρούλου της

«Μινωϊκά» μέγαρα σε Κάσο και Κάρπαθο

Συμπόσιο στη σάλα της Πέρα Παναγίας το Δεκαπενταύγουστο στην Κάσο

Το μυστικό κρυβόταν στην «Συνοικία Μ» στα Μάλια της Κρήτης. Πρόκειται για ένα κτιριακό σύμπλεγμα το οποίο κτίστηκε περί το 2.000 π. Χ. Ο ανασκαφέας του, καθηγητής Αρχαιολογίας του Πανεπιστήμιου του Κλερμόν φεράν Ζαν-Κλοντ Πουρσά, διαπίστωσε ότι οι μινωΐτες ζούσαν καλά, κατανάλωναν επιδεικτικά πλήθος προϊόντων και διοργάνωναν θρησκευτικές τελετές και εορταστικά δείπνα. Στη «Συνοικία Μ» δεσπόζουν δύο τεράστιων διαστάσεων κτίρια, τα οποία δεν ήσαν ιδιωτικές κατοικίες, αλλά χώροι με κοινωνικό ή πολιτικό ρόλο.

Στα δύο νησιά που αποτέλεσαν τα «σκαλοπάτια» της πορείας των μινωϊτών προς ανατολάς, την Κάσο και την Κάρπαθο, υπάρχουν ακόμη σε κάθε χωριό δίπλα στους καθεδρικούς ναούς κτίρια τα οποία στεγάζουν τις εκδηλώσεις της κοινότητας. Στην Κάσο τα λένε «σάλες» και στην Κάρπαθο «μέγαρα». Εκεί οργανώνονται τα γλέντια μετά τις θρησκευτικές τελετές στον παρακείμενο ναό, για το πανηγύρι του πολιούχου αγίου, τους γάμους, τις βαπτίσεις, και άλλα χαρούμενα γεγονότα όπως οι αρραβώνες, αλλά και θλιβερά όπως οι κηδείες. Οι αίθουσες αυτές έχουν την κατάλληλη οικοσκευή, καθίσματα, τραπέζια, μαγειρεία, σκεύη, για να ταΐσουν και να ποτίσουν εκατοντάδες γλεντιστές, οι οποίοι διασκεδάζουν υπό τους ήχους της παραδοσιακής λύρας και του λαούτου στην Κάσο και την Κάτω Κάρπαθο, και με τα λυροτσάμπουνα στην Πάνω Κάρπαθο. Σε αυτές τις αίθουσες γίνονται επίσης οι λαϊκές συνελεύσεις και οι πολιτικές συγκεντρώσεις.

Η ζωή στη λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας

Το χειμώνα η ζωή στη λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας - στην άκρη του κόλπου του Ναβαρίνου, στη σκιά του Παλαιόκαστρου - χουχουλιάζει μέσα στις καλαμιές. Τώρα την άνοιξη βγαίνει στο φως. Ή καλύτερα πριν το πρώτο φως. Τότε, πριν ακόμη ο ήλιος προβάλει πίσω από το βουνό και τοξεύσει τις πρώτες ακτίνες του προς τις επάλξεις του κάστρου του Ναυαρίνου, οι φτερωτοί μόνιμοι κάτοικοι της λιμνοθάλασσας και οι ανοιξιάτικοι επισκέπτες, σεργιανούν στα ρηχά νερά για να βρουν το πρωινό τους. Μπορείτε να πάρετε θέση στα παρατηρητήρια που έχει εγκαταστήσει στη λιμνοθάλασσα η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία και να παρακολουθήσετε από πολύ κοντά τη γοητευτική ζωή των υδρόβιων πουλιών. Είναι κι αυτό μια από τις πολλές, ξεχωριστές χάρες αυτής της περιοχής γύρω από την Πύλο, της επικράτειας του σοφού βασιλιά Νέστορα.