20 Δεκ 2011

Γιορτές με ψωμί κι ελιά στους Γαργαλιάνους


Οι γιορτές είναι συνυφασμένες με τον πλούτο· υλικό, πνευματικό, συναισθηματικό. Μόνο που αυτά τα Χριστούγεννα μας βρίσκουν να έχουμε αναθεωρήσει το τι σημαίνει πλούτος, αφού ολόκληρος ο πολιτισμός του νεοπλουτισμού σκορπίζεται σαν αέρας κοπανιστός. Οσο επώδυνο κι αν είναι αυτό, πίσω του υπάρχει μία μικρή ελπίδα, αρχέγονη και σίγουρη σαν μητρική αγκαλιά. Πάντα, κάθε αναγέννηση στο διάβα της Ιστορίας στηριζόταν στη στροφή προς τις πρωταρχικές αξίες· στις χρυσές ελιές και στα χρυσά στάχυα, στο λάδι και στο ψωμί. Αυτά ήταν τα βασικά συστατικά του πλούτου στη θρυλική Μεσόγειο και αποτελεί μυσταγωγία να περιδιαβάζεις τους τόπους που ζουν αυτά τα σύμβολα.


Το λάδι ρέει, ζωντανό ακόμη και με όλες τις ευωδιές της γης, να ενωθεί με το καψαλισμένο ψωμί, έτσι απλά, και στο ελαιοτριβείο ακόμη. Μετά, στο σπίτι, θα ροδίσει τις λαλαγγίδες κι αυτές με τη σειρά τους θα ενωθούν με το πετιμέζι που γίνεται από το άλλο χρυσάφι της γης, το κρασί, το άλλο συστατικό της θάλασσάς μας, ή θα μπει στον χαλβά που ταιριάζει και με το πνεύμα των ημερών. Ακόμη και τα θαλασσόχορτα στις ταβέρνες του Μαράθου γίνονται λιχουδιές με μερικές σταγόνες αγουρέλαιο. Ολα αυτά τα ζεις και τα αισθάνεσαι στον μεγαλύτερο ελαιώνα της Ελλάδας, από την Κυπαρισσία μέχρι το ανάκτορο του βασιλιά Νέστορα κι ακόμη πιο πέρα, σε ένα πανέμορφο περιβάλλον, με ένα σωρό εκπλήξεις. Εκεί όπου τα κύματα του ελαιώνα συναντιούνται με τα κύματα του Ιονίου, προβάλλουν στην παραλία του Λαγκούβαρδου οι σέρφερ για να δημιουργήσουν μια απίθανη θερινή εικόνα μέσα στον χειμώνα. Ενα αρχέγονο παιχνίδι κι αυτό πάνω σε σύγχρονη σανίδα…


Ολόκληρο το ταξιδιωτικό ρεπορτάζ στον απέραντο ελαιώνα της Τριφυλίας στο «Βήμα» της παραμονής των Χριστουγέννων

13 Δεκ 2011

Ο γύρος του Βελουχιού


Ο Ευρυτάνας Νίκος πρόσθεσε στο ταξιδιωτικό ρεπορτάζ του «Βήματος» της προηγούμενης Κυριακής μια πολύ ενδιαφέρουσα διαδρομή στη «χώρα» των χριστουγεννιάτικων δένδρων:

Μια άλλη φανταστική Ευρυτανική διαδρομή είναι ο γύρος του Βελουχιού. Ασφάλτινη διαδρομή που ξεκινάει και καταλήγει στο Καρπενήσι. Εντυπωσιακές εναλλαγές υψομέτρου και βλάστησης. Έλατα, καστανιές, καρυδιές, πουρνάρια, άφθονα νερά και στο βάθος δεξιά να ρέει ο Αγιατραδίτης και στη συνέχεια ο Μέγδοβας όπως τον προτιμάμε τον Ταυρωπό. Από τη ράχη Τυμφρηστού ή από το χιονοδρομικό, φθάνουμε στην Αγία Τριάδα. Εδώ υπάρχουν οργανωμένοι ξενώνες και θα βρεις να φας κάτι. Στη συνέχεια Αγ. Παρασκευή μέσα σε οργιώδη βλαστηση. Μετά έρχεται το στολίδι της διαδρομής, οι Δομιανοί. Χαρακτηρισμένος παραδοσιακός οικισμός, με πέτρινα σπίτια, καλντερίμια, πλατεία, βρύσες, τοξοτό πέτρινο γεφύρι και πάνω απ' όλα, το χαρακτηρισμένο ως βυζαντινό μνημείο, μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου, με την κατανυκτική ατμόσφαιρα, τις συναρπαστικές αγιογραφίες του το ξυλόγλυπτο τέμπλο του και τον προσηνή Πατέρα Ηλία έτοιμο να τους υποδεχθεί. Ακολουθούν η Παπαδιά και το Παυλόπουλο για να φθάσουμε στο Στένωμα που διατηρεί την περισσότερη κτηνοτροφία ίσως όλης της Ευρυτανίας. Φυσικά κάτι θα βρείτε και εδώ να τσιμπήσετε. Μετά ανεβαίνουμε στον Αγια Αθανάσιο και κατηφορίζουμε για το Καρπενήσι. Η διαδρομή μπορεί φυσικά να γίνει και αντίστροφα και προσφέρεται για μια ημερήσια εκδρομή στην Ευρυτανική πραγματικότητα με βάση το Καρπενήσι ή μπορείτε να περάσετε ένα ευχάριστο τριήμερο διαμένοντας στους ξενώνες των χωριών. Όποια εποχή και να βρεθείτε εκεί, θα τη βρείτε μια συναρπαστική εμπειρία.

8 Δεκ 2011

Δένδρα Χριστουγέννων στο Μικρό και το Μεγάλο Χωριό


Στην άλλη άκρη της σήραγγας «Π. Μπακογιάννης» ανοίγεται ένας κόσμος πολύ διαφορετικός από αυτόν που συναντάς ανηφορίζοντας την πλαγιά του Τυμφρηστού.Αυτόν τον κόσμο συνθέτουν τα ψηλά βουνά – το Βελούχι, η Χελιδόνα, η Καλιακούδα,τα Αγραφα – τα πέτρινα χωριά, τα βουερά ποτάμια – ο Κρικελοπόταμος και ο Καρπενησιώτης που ενώνονται στα Διπόταμα για να σχηματίσουν τον Τρικεριώτη. Αυτός ο ζωηρός ποταμός κυριαρχεί στις μνήμες μας από την Ευρυτανία, καθώς σε ένα από τα αρχικά βήματα του ράφτινγκ, με οδηγό τον Μιχάλη Τσουκιά της Trekking Hellas, βρεθήκαμε όλοι σχεδόν οι επιβάτες της βάρκας στην παγωμένη αγκαλιά του ποταμού, με κομμένη την ανάσα, να μας στροβιλίζει η απίστευτη δύναμη του νερού χωρίς να χάσουμε και το κουπί μας. Τελικά σωθήκαμε όλοι και τερματίσαμε με μεγάλη περηφάνια μια διαδρομή 3ου βαθμού εκείνη την ώρα, κάτω στη γέφυρα, στο ύψος του χωριού Σαρκίνη.


Μια άλλη δυνατή εμπειρία της Ευρυτανίας ήταν η ανάβαση με οχήματα 4Χ4 τον ποταμό Ταυρωπό. Μετά αφήσαμε την κύτη του ποταμού που εκβάλει στη λίμνη των Κρεμαστών, και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε σε έναν ξεχασμένο κόσμο την πλαγιά της Χελιδώνας, μέχρι πάνω ψηλά στα άγνωστα χωριά τότε Παπαρούσι και Φιδάκια. Πριν από τα Φιδάκια βγάλαμε φωτογραφίες με τη λίμνη στο βάθος, που κανείς δεν πίστευε ότι αυτό το τοπίο υπήρχε στην Ελλάδα. Πάντα αναρωτιόμουν τι να έγινε το Παπαρούσι. Φωτογράφιζα τρεις γυναικείες φιγούρες που είχαν στο φόντο τους και ένα γαϊδουράκι. Η μια ρώτησε την άλλη: Γιατί μας φωτογραφίζει αυτός; Και η άλλη απάντησε: Για να πάρει τις φωτογραφίες στην Αθήνα και να γελάνε. Είχε δίκιο, από την ανάποδη. Πράγματι γελάμε όταν τις βλέπουμε, αλλά από ευτυχία που είχαμε την τύχη να κρατήσουμε τόσο αυθεντικές φωτογραφίες. Κανείς δεν μένει πια στο Παπαρούσι.


Τώρα είδαμε αυτόν τον ιδιαίτερο κόσμο της Ευρυτανίας διαφορετικά. Καθώς πλησιάζουν οι γιορτές, είδαμε τα ψηλά βουνά στολισμένα με εκατομμύρια χριστουγεννιάτικα δένδρα. Το 70% της Ευρυτανίας καλύπτεται από έλατα και αυτά είναι το 1/3 όλων των ελατοδασών που υπάρχουν στην Ελλάδα. Οι καστανιές δίνουν τα κάστανα για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι και ο τόπος εισχωρεί σε πλήθος άλλες γεύσεις που μπορεί να βρεθούν στο γιορτινό μενού. Γενικώς η ευωδιά της γιορτής υπάρχει διάχυτη στην ατμόσφαιρα.